Wachten duurt lang

Helaas heb ik net als vele anderen te maken gehad met lange wachtlijsten binnen de GGZ. Welgeteld heb ik 2 jaar gewacht op therapie. Dit is echt onmenselijk lang.

Gedurende mijn leven zijn er mentale ups en downs geweest, maar 3,5 jaar geleden kon ik niet meer functioneren. Lichamelijk en mentaal was ik volledig kapot.

Ik ben in gesprek gegaan met mijn huisarts en praktijkondersteuner. Bij hun voelde ik me gezien, gehoord en begrepen. Ik ben gestart met antidepressiva en aangemeld voor een behandeling bij Pro Persona. Van tevoren wist ik dat er een lange wachtlijst zou zijn. Een organisatie waar ik al eens eerder een behandeling had gevolgd, had toegezegd dat ze me zouden helpen overbruggen naar Pro Persona. Helaas bleek dit niet het geval. Na een aantal gesprekken, werd er besloten om de behandeling te stoppen. Mijn problematiek was te complex en de verzekering ging de overbrugging niet betalen. Ik vond het vreselijk. Het moment waarop ik met mijn ziel onder mijn arm het gebouw uitliep, zal ik nooit vergeten.

Gelukkig had ik mensen om mij heen, die mij wel begrepen en die mij door deze periode heen hebben geholpen. Het klinkt cliché, maar je leert de mensen om je heen pas echt kennen als het slecht met je gaat. Dan kom je erachter welke mensen er echt voor je zijn en wie niet. Ik heb me nog nooit zo gesteund en tegelijkertijd in de steek gelaten gevoeld. Niet alleen het ziek zijn was zwaar, maar ook het wantrouwen, ongeloof en onbegrip van sommige mensen om mij heen. Ik heb vaak gezegd ''Had ik maar twee gebroken benen, dan konden mensen aan mij zien dat het niet goed met me ging''. Niets ten nadele van mensen die wel twee gebroken benen hebben. Ook dat is heel erg heftig.

Per toeval sprak ik een ambulant hulpverlener. Zij vertelde dat ik met mijn diagnoses in aanmerking kon komen voor ambulante hulpverlening. Ik hoefde alleen maar de WMO bellen. Zo gezegd, zo gedaan en al snel was het geregeld. Twee keer in de week kwamen twee hulpverleners bij mij thuis, om even een babbeltje te maken.

* Hoe gaat het met je?

* Hoe voel je je?

* Wat heb je nodig?

* Hoe kun je hiervoor zorgen?

* Waar heb je hulp bij nodig?

* Wat kan ik voor je doen?

Hun aanwezigheid heeft ontzettend geholpen.

Ik geloof erin dat mensen niet veel nodig hebben. Een beetje liefde warmte en aandacht is echt genoeg.

Het wachten op de therapie bij Pro Persona ging voorbij. De therapie ging starten en de weg naar een nieuw leven was begonnen...