Gisteren was de *De dag van de Stilte*. Ik voelde al langere tijd de behoefte om in mezelf de rust en de stilte op te zoeken. De tijd nemen om te ontspannen, voelen en het licht laten schijnen op wat er vanbinnen aandacht nodig heeft. Gisteren was het moment hiervoor. Om 10:00 ben ik de stilte in gegaan en 16:00 voelde als een mooie tijd om de stilte te verbreken.
Het niet praten ging me gemakkelijk af, net als het geen gebruik maken van mijn telefoon, tablet of tv. Met enige regelmaat dacht ik hier wel aan, maar ik kon vrij snel mijn aandacht weer op mezelf richten.
Stil zijn is meer dan alleen niet praten. Het gaat ook over stil staan en rust nemen. Dit bleek echter moeilijker dan ik had verwacht. Halverwege voelde ik me dan ook heel erg moe. Ik was alleen maar bezig geweest met van alles en nog wat.
Stil mogen staan en rust nemen waren duidelijk een drempel. Ik ben mezelf af gaan vragen wat hier de reden van was. Vrijwel direct kwamen de antwoorden naar boven en er ontstond een innerlijk strijd:
Niets doen = Lui zijn
&
Ik ben niet lui, want...
Aanvallen en Verdedigen...totdat ik er ineens helemaal klaar mee was. De tijd was aangebroken om de strijdbijl te laten vallen. Het wordt alleen maar een strijd, wanneer ik er een strijd van maak. Er viel een last van me af. Vervolgens heb ik een groot stuk bananenbrood gepakt en ben ik op de bank neergeploft. Ik kon eindelijk *Stil Zijn*.
Deze dag heeft een ingesleten patroon aan het licht gebracht. Dit stukje innerlijk werk had duidelijk aandacht nodig. De aankomende tijd wil ik wat vaker bij mezelf inchecken. Hoe voel ik me nu? Wat wil en kan ik nu? Komt het vanuit een bron van rust of heb ik de strijdbijl er weer bijgepakt? Door dit regelmatig te doen, kan er een patroon ontstaan met meer ruimte voor stilte, rust en ontspanning.
✨ Natascha
Reactie plaatsen
Reacties