De afgelopen week had ik (bijna) al mijn afspraken afgezegd om even ruimte te maken voor mezelf. Mijn batterij was door omstandigheden behoorlijk leeggelopen en ik voelde heel erg de behoefte om even op mezelf te zijn, zodat mijn batterij in alle rust weer kon opladen.
Hoewel ik weet dat ik mezelf echt op de eerste plaats mag zetten, ging dit niet zonder slag of stoot. Er zaten schema's, overtuigingen en patronen in de weg en het was nodig om hier weer even doorheen te breken.
De eerste stap was bespreekbaar maken van hoe ik me voelde... En ja daar kwamen de tranen... Tranen van vermoeidheid, maar ook van opluchting. Wat is het fijn om mensen om je heen te hebben die je serieus nemen en begrijpen.
*Ja, ik mag ruimte innemen*
*Ja, ik mag mezelf op de eerste plek zetten*
*Ja, ik mag voor mezelf zorgen *
Ik merk dat wanneer ik hier volledig achter ga staan, het herstel ook sneller gaat. Voorheen duurde herstellen soms wel een aantal weken of maanden en ook dat is oké. Vandaag is dag 6 en ik merk ik dat mijn batterij begint op te laden & ik voel weer de behoefte om mezelf te verbinden met de mensen om me heen. Bij deze voor iedereen 😊:
Zeg *JA* tegen jezelf!
Reactie plaatsen
Reacties