De afgelopen maanden waren door omstandigheden behoorlijk intens. Hierdoor had ik het gevoel dat ik met een emmer vol met water rondrende. Zo nu en dan kon ik er iets uit kiepen, maar er kwam elke keer weer iets nieuws bij in. Mijn stress systeem kon het op een gegeven moment niet meer bijbenen, met hartkloppingen, paniekaanvallen, herbelevingen, dissociates en nachtmerries tot gevolg. Hoe hard ik ook mijn best deed om tot rust te komen, te ontspannen, fijne activiteiten in te plannen en ook te doen, lukte het me niet om ook daadwerkelijk rust te vinden.
Na een gesprek met de praktijkondersteuner werd het duidelijk dat ik te hard mijn best deed. Vrijwel alles wat ik deed kwam vanuit bewustzijn. Dit is enerzijds heel mooi, maar in dit geval ook een belemmering. Ik bleef het systeem elke keer opnieuw activeren, waardoor ik het niet de kans gaf om tot rust te komen. Soms is het ook goed om te *Lummelen*. Nergens over na te denken, gewoon te zijn en te voelen. Gewoon maar zien wat de dag brengt en welke behoeftes er als vanzelf naar boven komen.
De eerste paar dagen vond ik het ontzettend moeilijk. Mijn hele systeem begon zich te verzetten. Vervolgens kwamen er enorm veel emoties vrij...Maar dat was juist wat er nodig was. Het weer in verbinding komen met mijzelf, mijn emoties en hier op een liefdevolle manier aandacht aan geven. Inmiddels gaat het alweer een stuk beter. Ik ben niet meer aan het rondrennen met een emmer vol met water en ik kan nu ook heerlijk genieten van het *Lummelen*.
🌟 Natascha
Reactie plaatsen
Reacties