Vorige week werd ik gebeld door het UWV om een afspraak te maken voor een herbeoordeling. Ik heb momenteel een WIA uitkering en in mijn geval kon het zo zijn dat ik opnieuw gekeurd zou worden.
& Toen...
De afgelopen dagen ontstond er met momenten paniek en schreeuwde mijn hele systeem *Nee*. Mijn lijf reageert hierop met cravings naar koffie en alcohol. Koffie om mezelf nog meer op te peppen en alcohol om alle gevoelens te dempen. Vanmiddag bereikte dit z'n piek en ik wist even niet meer waar ik het zoeken moest.
Van het weekend had ik mezelf één kopje koffie toegestaan, maar alcohol is echt een keiharde nee. Daar heb ik echt voor te zorgen en dat kan ik ook. Alleen hoe ga ik dan om met alles wat ik op dit moment voel?
Een vriendin hielp mij herinneren aan waar ik wel en geen invloed op heb. Het is niet duidelijk wat het UWV precies van mij wilt, maar ik kan wel in kaart brengen wat ik wil, kan en nodig heb. Het is niet zo gek dat deze situatie me even uit mijn centrum haalt, maar dat ik sterk, kundig en vaardig genoeg ben om weer terug te komen in mijn centrum. De oude energie mag eruit, zodat mijn fundament nog steviger kan worden. Ik ben er nog, ik sta nog en ik ben heel.
Haar woorden gaven helderheid, inzicht en daarmee kwam er rust. Ik weet wat me te doen staat. Ik heb voor mezelf te zorgen. Niet vanuit angst, maar vanuit mijn centrum, mijn innerlijke kracht.
Ik ben alvast een aantal vragen op gaan stellen om de aankomende weken bij stil te gaan staan. Zodat ik voorbereid het gesprek in kan gaan rn tijdens het gesprek in mijn centrum kan blijven.
* Waar verlang ik naar?
* Wat zijn mijn behoeften?
* Wat kan ik wel en vooral wat wil ik!
* Wat kan ik niet?
* Waar liggen mijn grenzen?
* Waar voel ik ruimte en waar absoluut niet?
🌟 Natascha
Reactie plaatsen
Reacties