Enige tijd geleden zag ik een oproepje op Facebook voorbij komen waarbij iemand op zoek was naar oefen cliënten voor ademsessies. Ik voelde direct een *Ja* en stuurde een bericht zonder te kijken naar de persoon die het aanbood. Al vrij snel kwam ik erachter dat het om een samenwerking met een man zou gaan. Xander Stalenhoef . Hoewel mijn gedachten er van alles van vonden, voelde ik nog steeds een *Ja* en besloot ik dan ook mijn gevoel te volgen.
Nadat ik een intakeformulier had ingevuld, hadden we met elkaar een afspraak gepland om te videobellen. Vanuit mijn achtergrond kwamen er een aantal contra-indicaties naar voren en het was fijn om het hier samen over te hebben. Zodat het voor ons allebei goed voelde om samen te werken. Hij heeft informatie gegeven over het verloop van een ademsessie, zodat ik op de hoogte was van wat ik kon verwachten en er hebben het gehad over hoe ik mezelf voelde bij het aanraken van het lichaam. Deze aanrakingen zijn puur bedoeld om vastzittende spanningen te laten stromen. Voor mij voelde dit helemaal oké.
Twee weken geleden vond de ademsessie plaats. We zijn begonnen met het drinken van een kopje thee en het trekken van een kaartje. Dit vond ik erg fijn. Het gaf me de ruimte om even aan te komen en te landen. Ik trok een kaart met de tekst *Ondersteuning*. Voor mijn gevoel ging deze kaart over dat ik meer om ondersteuning mag vragen en deze ook mag toelaten en ontvangen. Een mooi inzicht om mee te nemen. Vervolgens vertelde Xander hoe de sessie zou gaan verlopen en vroeg hij nogmaals of het aanraken van het lichaam om vastzittende spanningen te laten stromen, nog steeds oké voor mij voelde. Voor mij voelde dit nog steeds goed.
Vervolgens nam Xander mij mee in een lichaamsgerichte oefening, waarbij we het lichaam rustig zijn gaan bewegen en losmaken. Het even bewegen hielp mij om de dag van me af te schudden en mezelf voor te bereiden op de ademsessie. Hierna ben ik op een matje gaan liggen en kon de ademsessie beginnen.
Ik mocht mijn ogen sluiten en door mijn neus in- en uit gaan ademen. Wat opviel, was dat ik erg gemakkelijk naar mijn buik toe kon ademen, maar dat ik mijn borstkas niet meenam in de adembeweging. Ik kon het gebied van mijn borstkas ook niet zo goed voelen.
Xander plaatste een hand op mijn borstkas en masseerde het gebied wat los. Hierdoor kon ik naar zijn hand toe ademen en was het rijzen en dalen van mijn borstkas wat makkelijker te voelen. Waardoor er een volledige ademhaling kan ontstaan.
Ondertussen stelde hij regelmatig vragen gericht op hoe het ging en wat ik voelde en waarnam in mijn lichaam. Mijn hele lichaam begon te tintelen en dit voelde eigenlijk wel prettig. Op een gegeven moment kwam ik terecht in een traumatische herinnering en ik voelde dat de rechterkant van mijn bekken in de kramp schoot. Xander vroeg wat er gebeurde, waarop ik aan hem de vraag stelde of hij het wel zou kunnen aanhoren. De herinnering was rauw en pijnlijk. Hij benoemde dat hij naar mij kon luisteren, waardoor ik de ruimte voelde om de herinnering te delen. Vervolgens voelde ik heel sterk dat ik een keuze had. Ik kon ervoor kiezen om te gaan dissociëren, de herinnering te rescripten of bij de herinnering te blijven en er doorheen te ademen. Ik had blijkbaar mijn gedachten hardop uitgesproken, aangezien Xander benoemde dat ik veilig was, in mijn lijf kon blijven en niet weg hoefde te gaan. Dat ik het goed deed en dat ik het aankon. Ik ben bij de herinnering gebleven en heb aan hem gevraagd of hij mijn rechterbeen wilde bewegen. Dit hielp om de kramp uit mijn bekken te halen. Vervolgens schoot de rest van mijn lichaam in de kramp, waarop Xander voorstelde om mijn lichaam zachtjes heen en weer te schudden. Deze techniek wordt ook wel Holistic Pulsing genoemd. En toen was er ineens rust. De kramp was verdwenen, ik kon de ademhaling door mijn neus weer oppakken en ik moest voor een kort moment heel erg lachen. Het duurde nog even voordat de herinnering van mijn netvlies was verdwenen. Hierna was het tijd om te ontspannen. Mijn eigen ademritme weer op te pakken en bij te komen van de ademsessie. Om vervolgens na te praten over hoe we allebei de ademsessie hadden ervaren. Toen ik eenmaal naar buiten liep voelde ik mezelf opgeladen en vol energie. Dit vond ik bijzonder, aangezien ik verwacht had dat ik erg moe zou zijn.
Lieve Xander, dankjewel voor jouw zijn. Je zachte en liefdevolle aanwezigheid en het neerzetten van een veilige ruimte om verbinding te maken met mijn ademhaling. Zodat ik in mijn lijf kon zakken en ruimte kon geven aan wat er gehoord, gezien en gevoeld wilde worden. Het voelt alsof er meer ruimte in mezelf is ontstaan en het heeft een deur geopend naar het op een andere manier omgaan met mijn traumatische herinneringen. Het was een waardevolle ervaring, die ik niet snel zal vergeten.
Liefs,
Natascha
🌟 Natascha
Reactie plaatsen
Reacties